لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 781 : نگارا، گر چه می‌دانم که بس بی‌مهر و پیوندی
غزل شمارهٔ 782 : زهی! زلف و رخت قدری و عیدی
غزل شمارهٔ 783 : ما با تو رسم یاری گفتیم اگر شنیدی
غزل شمارهٔ 784 : دیده بسیار نگه کرد به هر بام و دری
غزل شمارهٔ 785 : روی در پرده و از پرده برون می‌نگری
غزل شمارهٔ 786 : باغ بهشت بیند بی‌داغ انتظاری
غزل شمارهٔ 787 : پادشاهست آنکه دارد در چنین خرم بهاری
غزل شمارهٔ 788 : ز تورانیان تنگ چشمی سواری
غزل شمارهٔ 789 : ساقی، بده شرابم، کندر چنین بهاری
غزل شمارهٔ 790 : من به هر جوری نخواهم کرد زاری
غزل شمارهٔ 791 : ترا می‌زیبد از خوبان غرور و ناز و تن داری
غزل شمارهٔ 792 : شب هجرانت، ای دلبر، شب یلداست پنداری
غزل شمارهٔ 793 : برون کردی مرا از دل چو دل با دیگری داری
غزل شمارهٔ 794 : هر به عمری نزد خود روزی به مهمانم بری
غزل شمارهٔ 795 : او شوی چو خود را تو از میانه بر گیری
غزل شمارهٔ 796 : بر من نمی‌نشینی نفسی به دلنوازی
غزل شمارهٔ 797 : ز برنا پیشگان آموز و رندان رسم سربازی
غزل شمارهٔ 798 : دل من دردمند تست درمانش نمی‌سازی
غزل شمارهٔ 799 : عالمی را به فراق رخ خود می‌سوزی
غزل شمارهٔ 800 : هزار بار بگفتم که: به ز جان عزیزی
غزل شمارهٔ 801 : باز آمدی، که خونم بر خاک در بریزی
غزل شمارهٔ 802 : جهد بکن تا که به جایی رسی
غزل شمارهٔ 803 : تو از رنگی که بر گردی کجا همرنگ ما باشی؟
غزل شمارهٔ 804 : بخت یار ما باشد گر تو یار ما باشی
غزل شمارهٔ 805 : ز راه دوستی گفتم: دلم را چاره بر باشی
غزل شمارهٔ 806 : سنت آنست که خاک کف پایش باشی
غزل شمارهٔ 807 : حال دل پیش تو گفتم، که تو یارم باشی
غزل شمارهٔ 808 : نه پیمان بسته‌ای با من؟ که در پیمان من باشی
غزل شمارهٔ 809 : بکوش و روی مگردان ز جور و بارکشی
غزل شمارهٔ 810 : گل بین، گرفته گلشن ازو آب و رونقی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نام نیک رفتگان ضایع مکن
* تا بماند نام نیکت پایدار
شعر کامل
سعدی
* گه سبو زنم بر سنگ، گه به پای خم افتم
* ساقیا مرنج از من عالم جوانیهاست
شعر کامل
صائب تبریزی
* عندلیبی که ز تعجیل بهار آگاه است
* از شکر خند گل آوازه رحلت شنود
شعر کامل
صائب تبریزی