لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 271 : دل در این عالم ویرانه نگیرد
غزل شمارهٔ 272 : هر کس که در بهار به صحرا برون رود
غزل شمارهٔ 273 : خوبان شهر بین که در این مسکن من اند
غزل شمارهٔ 274 : گر خدا یار دلنواز نداد
غزل شمارهٔ 275 : خوش آن که حیرتم از جلوهٔ جمال تو باشد
غزل شمارهٔ 276 : ز چشمم آب حسرت می تراود
غزل شمارهٔ 277 : بیا که در چمن انتظار آب نماند
غزل شمارهٔ 278 : دلم در عاشقی با زخم زهر آلود می گردد
غزل شمارهٔ 279 : هر جا که هست او غمزه زن، آن غمزه آیین می برد
غزل شمارهٔ 280 : تشته لب رفتم به جنت ، چشمهٔ کوثر نبود
غزل شمارهٔ 281 : بنازم شیشهٔ می را ، که خوش مستانه می گرید
غزل شمارهٔ 282 : به لحد چگونه زین غم، دلم آرمیده باشد
غزل شمارهٔ 283 : عشق کو کز دل و دین نام و نشان گم باشد
غزل شمارهٔ 284 : ز صوت بلبل اندر بوستان فرزانه می گرید
غزل شمارهٔ 285 : فلک سای و غم صهبا،کسی هشیار کی ماند
غزل شمارهٔ 286 : گفتگو عین صداع است ، ار چه سر گوشی بود
غزل شمارهٔ 287 : بیار باده که جانم دمی ز ناله بر آید
غزل شمارهٔ 288 : کسی به دور محبت خمار خم نکشد
غزل شمارهٔ 289 : بهشت خاص شما زاهدان، نماز کنید
غزل شمارهٔ 290 : به رغم توبهٔ من چون لبت پیاله بنوشد
غزل شمارهٔ 291 : دلم ز گوشهٔ گلخن به طوف باغ آمد
غزل شمارهٔ 292 : مگر لب تو قرین شراب می گردد
غزل شمارهٔ 293 : برهمن کیشم، که صدقم طعنه بر اصحاب زد
غزل شمارهٔ 294 : از پی صید دگر، تا بجهاندی سمند
غزل شمارهٔ 295 : دوش از پیش نظر، چون غمش از دل برود
غزل شمارهٔ 296 : گر محبت حمله بر ناموس کفار آورد
غزل شمارهٔ 297 : دوش دل آرایش بزمش تمنا کرده بود
غزل شمارهٔ 298 : ای گریه ریزشی، که بلا کم نمی شود
غزل شمارهٔ 299 : کدام لحظه دلم گرد غم نمی گردد
غزل شمارهٔ 300 : دودی ز دل برآمد و خون جوش می زند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از سیاهی نامه اعمال خود را پاک کرد
* هر که زین ماتم سرا با موی چون کافور رفت
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز ناله ای که کند خامه می توان دانست
* که کوه درد به دل صاحب سخن دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* من و دل گر فدا شدیم چه باک
* غرض اندر میان سلامت اوست
شعر کامل
حافظ