لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 241 : چون سنگ وفا به دست گیرد
غزل شمارهٔ 242 : آن را که مراد حال باشد
غزل شمارهٔ 243 : نگرفتم از تو جامی، سرم این خمار دارد
غزل شمارهٔ 244 : از دیده ام کدام نفس خون نمی رود
غزل شمارهٔ 245 : مرا چو شب هجر اضطراب بگدازد
غزل شمارهٔ 246 : هر چه بگزیدم از آن کیش برهمن به بود
غزل شمارهٔ 247 : هم نوای بلبل و هم صوت زاغم می گزد
غزل شمارهٔ 248 : مقیم کعبه که عیب شراب کند
غزل شمارهٔ 249 : نسیم صبح چو برگ سمن فروریزد
غزل شمارهٔ 250 : آن کو چو من از عشق پریشان ننشیند
غزل شمارهٔ 251 : کسی می طربم در ایاغ می ریزد
غزل شمارهٔ 252 : ز روی آتش سوزان اگر خاشاک می روید
غزل شمارهٔ 253 : غم تو نیست، به عیش جهان که پردازد
غزل شمارهٔ 254 : دم مردن ز شوق آن که یار دلنواز آید
غزل شمارهٔ 255 : گر به خواب اجلم دیدهٔ جان گرم نشد
غزل شمارهٔ 256 : نغمهٔ کز ره تاثیر به شیون نکشد
غزل شمارهٔ 257 : جان ز شوق لبت شکر خاید
غزل شمارهٔ 258 : کو شورشی که صحبت شادی به هم خورد
غزل شمارهٔ 259 : به یادم هرگز آن نخل قد موزون نمی آید
غزل شمارهٔ 260 : هر که حرصش گام زد، کامش روا هرگز نشد
غزل شمارهٔ 261 : ز شهر دل به گوشم هر نفس فریاد می آید
غزل شمارهٔ 262 : مرا ز غمکدهٔ سینه داغ می روید
غزل شمارهٔ 263 : جماعتی که به ناموس ونام می گفتند
غزل شمارهٔ 264 : کسی کو در تب عشق تو نبض خویشتن گیرد
غزل شمارهٔ 265 : اهل معنی دوش بر دوش عقولم دیده اند
غزل شمارهٔ 266 : اهل همت لب از دعا بستند
غزل شمارهٔ 267 : ز ننگ عافیت بازم دل شرمنده می سوزد
غزل شمارهٔ 268 : چه پرسی ام که به جانت هوای ما چه کند
غزل شمارهٔ 269 : زاهد بتکدهٔ عشق هراسان نرود
غزل شمارهٔ 270 : کاش آن کسان که منعم از آن تند خو کنند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت
* من چرا ملک جهان را به جوی نفروشم
شعر کامل
حافظ
* عیب نبود گر ترنج از دست نشناسم که نیست
* در همه مصرم کسی چون یوسف کنعان عزیز
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* بوسه را در نامه می پیچد برای دیگران
* آن که می دارد دریغ از عاشقان پیغام را
شعر کامل
صائب تبریزی