لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1081 : آبروی حسن از مژگان نمناک من است
غزل شمارهٔ 1082 : کعبه عشقم، بلا ریگ بیابان من است
غزل شمارهٔ 1083 : خاکساری تا دلیل جان آگاه من است
غزل شمارهٔ 1084 : عالم مکار با ارباب عقبی دشمن است
غزل شمارهٔ 1085 : با حجاب جسم خاکی جان روشن دشمن است
غزل شمارهٔ 1086 : مردم بیدرد را دل از شکستن ایمن است
غزل شمارهٔ 1087 : هر که چون بلبل درین گلشن اسیر رنگ و بوست
غزل شمارهٔ 1088 : نازک اندامی که عالم تشنه آغوش اوست
غزل شمارهٔ 1089 : آن که چاک سینه ام از غمزه بیباک اوست
غزل شمارهٔ 1090 : آن که داغ لاله زار از روی آتشناک اوست
غزل شمارهٔ 1091 : دیده هر کس که حیران است در دنبال اوست
غزل شمارهٔ 1092 : افسر سر گرمی مهر از فروغ جام اوست
غزل شمارهٔ 1093 : نقطه خالش که نه پرگار سرگردان اوست
غزل شمارهٔ 1094 : خط عنبر بار گردی از بهار حسن اوست
غزل شمارهٔ 1095 : آفتاب آتشین رخسار، داغ حسن اوست
غزل شمارهٔ 1096 : چرخ را خون شفق در دل ز استغنای اوست
غزل شمارهٔ 1097 : زلف شب عنبر فشان از نکهت گیسوی اوست
غزل شمارهٔ 1098 : آتش افروز شکر شیرینی پیغام توست
غزل شمارهٔ 1099 : گریه مستانه من از خمار چشم توست
غزل شمارهٔ 1100 : کوه را پای ادب در دامن تمکین ازوست
غزل شمارهٔ 1101 : تا ز رخ زلف آن بهشتی روی دور انداخته است
غزل شمارهٔ 1102 : ناز تا اسباب دل بردن مهیا ساخته است
غزل شمارهٔ 1103 : باز از معموره دلها فغان برخاسته است
غزل شمارهٔ 1104 : زلف گرد عارض او رشته گلدسته است
غزل شمارهٔ 1105 : جویبار شیشه با دریای خم پیوسته است
غزل شمارهٔ 1106 : تاک بالا دست من بیعت به طوبی بسته است
غزل شمارهٔ 1107 : هر که بست از گفتگو لب جنت دربسته است
غزل شمارهٔ 1108 : یار راه شکوه ام از چین ابرو بسته است
غزل شمارهٔ 1109 : از غبار جسم حایل ها به هم پیوسته است
غزل شمارهٔ 1110 : هر که از داغ تو در دل لاله زاری داشته است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* طی نگشته روزگار کودکی پیری رسید
* از کتاب عمر ما فصل شباب افتاده است
شعر کامل
رهی معیری
* حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
* که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
شعر کامل
حافظ
* طبیب اهل دل آن چشم مردم آزار است
* ولی دریغ که آن هم همیشه بیمار است
شعر کامل
فروغی بسطامی