لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شیخ بهایی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : جاء البرید مبشرا من بعد ما طال المدا
غزل شمارهٔ 2 : ای خاک درت سرمهٔ ارباب بصارت
غزل شمارهٔ 3 : به عالم هر دلی کاو هوشمند است
غزل شمارهٔ 4 : بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال است
غزل شمارهٔ 5 : دلا! باز این همه افسردگی چیست؟
غزل شمارهٔ 6 : آنانکه شمع آرزو در بزم عشق افروختند
غزل شمارهٔ 7 : دگر از درد تنهایی، به جانم یار می‌باید
غزل شمارهٔ 8 : یک گل ز باغ دوست، کسی بو نمی‌کند
غزل شمارهٔ 9 : آنها که ربودهٔ الستند
غزل شمارهٔ 10 : عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود
غزل شمارهٔ 11 : نگشود مرا ز یاریت کار
غزل شمارهٔ 12 : آتش به جانم افکند، شوق لقای دلدار
غزل شمارهٔ 13 : اگر کنم گله من از زمانهٔ غدار
غزل شمارهٔ 14 : الهی الهی، به حق پیمبر
غزل شمارهٔ 15 : تا سرو قباپوش تو را دیده‌ام امروز
غزل شمارهٔ 16 : روی تو گل تازه و خط سبزهٔ نوخیز
غزل شمارهٔ 17 : پای امیدم، بیابان طلب گم کرده‌ای
غزل شمارهٔ 18 : من آینهٔ طلعت معشوق وجودم
غزل شمارهٔ 19 : به شهر عافیت، مأوی ندارم
غزل شمارهٔ 20 : مقصود و مراد کون دیدیم
غزل شمارهٔ 21 : شبی ز تیرگی دل سیاه گشت چنان
غزل شمارهٔ 22 : تازه گردید از نسیم صبحگاهی، جان من
غزل شمارهٔ 23 : یک دمک، با خودآ، ببین چه کسی
غزل شمارهٔ 24 : مضی فی غفلة عمری، کذلک یذهب الباقی
غزل شمارهٔ 25 : ساقیا! بده جامی، زان شراب روحانی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به نصیحتگر دل شیفته می‌باید گفت
* برو ای خواجه که این درد به درمان نرود
شعر کامل
سعدی
* اشک است غمگسار دل داغدیدگان
* شبنم کند خنک جگر گرم لاله را
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز تور اندر آمد نخستین ستم
* که شاهی چو ایرج شد از تخت کم
شعر کامل
فردوسی