لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1021 : هوای بوستان خوش گشت و باده لطف جان دارد
غزل شمارهٔ 1022 : دل از رخ تو به گل های تازه رو نرود
غزل شمارهٔ 1023 : رسید موسم عید و صلای می درداد
غزل شمارهٔ 1024 : آنی که از کرشمه و نازت سرشته اند
غزل شمارهٔ 1025 : به کوی عاشقی از عافیت نشان ندهند
غزل شمارهٔ 1026 : باز ابر آمد و بر سبزه درافشانی کرد
غزل شمارهٔ 1027 : حد حسنت گر اهل دل بدانند
غزل شمارهٔ 1028 : خوش آن شبی که سرم زیر پای یار بماند
غزل شمارهٔ 1029 : دل شد ز دست و بر مژه از خون نشان بماند
غزل شمارهٔ 1030 : عشاق دل غمزده را شاد نخواهند
غزل شمارهٔ 1031 : عشاق هر شب از تو به خوناب خفته اند
غزل شمارهٔ 1032 : غارت عشقت رسید، رخت دل از ما ببرد
غزل شمارهٔ 1033 : گر چه خوبان ز مه فزون باشند
غزل شمارهٔ 1034 : یاران که بوده اند ندانم کجا شدند؟
غزل شمارهٔ 1035 : آن مست ناز جان جهان که می رود
غزل شمارهٔ 1036 : ای اهل دل نخست ز جان ترک جان کنید
غزل شمارهٔ 1037 : ببار باده روشن که صبح روی نمود
غزل شمارهٔ 1038 : پای ناز ارچه گهی جانب ما نگذارد
غزل شمارهٔ 1039 : تنها غم خود گفتن با یار چه خوب آید؟
غزل شمارهٔ 1040 : جهان به خواب و شبی چشم من نیاساید
غزل شمارهٔ 1041 : ترکی که جست و جوی دل من جز او نبود
غزل شمارهٔ 1042 : چو باد صبح به آن سرو خوش خرام شود
غزل شمارهٔ 1043 : دلی کاو عاشق روییست در گلزار نگشاید
غزل شمارهٔ 1044 : دلدار مرا بهره بجز غم نفرستاد
غزل شمارهٔ 1045 : دست ز کار شد مرا، دست به یار در نشد
غزل شمارهٔ 1046 : تو کز سوزم نه ای واقف، دلت بر من نمی سوزد
غزل شمارهٔ 1047 : ز هجر سوخته شد جان من سپند تو باد
غزل شمارهٔ 1048 : صبا چو در سر آن زلف نیم تاب شود
غزل شمارهٔ 1049 : غم کشت مرا آن بت نوشاد نیامد
غزل شمارهٔ 1050 : کدام دل که تو غمزده زدی فگار نشد؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* غرض از کون تو بودی که ز پروردن نخل
* گرچه از خار گذر نیست غرض هم رطبست
شعر کامل
انوری
* به شکر یا به نوای شکرین پیوندد
* هر که از خاک چو نی بسته کمر برخیزد
شعر کامل
صائب تبریزی
* گر همه خانه کعبه است، که تعمیر مکن
* تا توان کرد عمارت دل ویرانی را
شعر کامل
صائب تبریزی