لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عراقی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
غزل شمارهٔ 62 : با درد خستگانت درمان چه کار دارد؟
غزل شمارهٔ 63 : خرم تن آن کس که دل ریش ندارد
غزل شمارهٔ 64 : بیا، کاین دل سر هجران ندارد
غزل شمارهٔ 65 : دل، دولت خرمی ندارد
غزل شمارهٔ 66 : راحت سر مردمی ندارد
غزل شمارهٔ 67 : نگارا، بی‌تو برگ جان که دارد؟
غزل شمارهٔ 68 : نگارا، بی تو برگ جان که دارد؟
غزل شمارهٔ 69 : تا کی کشم جفای تو؟ این نیز بگذرد
غزل شمارهٔ 70 : بیا بیا، که نسیم بهار می‌گذرد
غزل شمارهٔ 71 : بیا، که عمر من خاکسار می‌گذرد
غزل شمارهٔ 72 : پشت بر روزگار باید کرد
غزل شمارهٔ 73 : یاد آن شیرین پسر خواهیم کرد
غزل شمارهٔ 74 : می روان کن ساقیا، کین دم روان خواهیم کرد
غزل شمارهٔ 75 : روی ننمود یار چتوان کرد
غزل شمارهٔ 76 : روی ننمود یار چتوان کرد؟
غزل شمارهٔ 77 : من رنجور را یک دم نپرسد یار چتوان کرد؟
غزل شمارهٔ 78 : از در یار گذر نتوان کرد
غزل شمارهٔ 79 : بدین زبان صفت حسن یار نتوان کرد
غزل شمارهٔ 80 : بتم از غمزه و ابرو، همه تیر و کمان سازد
غزل شمارهٔ 81 : چنین که غمزهٔ تو خون خلق می‌ریزد
غزل شمارهٔ 82 : اگر یکبار زلف یار از رخسار برخیزد
غزل شمارهٔ 83 : آن را که چو تو نگار باشد
غزل شمارهٔ 84 : تا بر قرار حسنی دل بی‌قرار باشد
غزل شمارهٔ 85 : دیدهٔ بختم، دریغا کور شد
غزل شمارهٔ 86 : من مست می عشقم هشیار نخواهم شد
غزل شمارهٔ 87 : گر نظر کردم به روی ماه رخساری چه شد؟
غزل شمارهٔ 88 : ناگه بت من مست به بازار برآمد
غزل شمارهٔ 89 : ناگه بت من مست به بازار برآمد
غزل شمارهٔ 90 : غلام حلقه به گوش تو زار باز آمد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پروای سرد و گرم خزان و بهار نیست
* آن را که همچو سرو و صنوبر قبا یکی است
شعر کامل
صائب تبریزی
* سوختم در آتشش چون عود و زانم بیم نیست
* بیم آن دارم که دود من بگیرد دامنش
شعر کامل
سلمان ساوجی
* کسی که دست به زلف دراز او دارد
* چرا به دامن این عمر مختصر چسبد؟
شعر کامل
صائب تبریزی