لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 451 : چو تُرک سرکشم از خواب ناز برخیزد
غزل شمارۀ 452 : خوش آنکه غم عشقت با جان وی آمیزد
غزل شمارۀ 453 : آن قوم که اِحرام سرِ کوی تو بستند
غزل شمارۀ 454 : خرّم دل آنها که به میخانه نشستند
غزل شمارۀ 455 : با آنکه اهل دل زعلایق مجرّداند
غزل شمارۀ 456 : سپاه دوست کزین سو سوار می گذرید
غزل شمارۀ 457 : ای کسانی که در آن کوی گذاری دارید
غزل شمارۀ 458 : می رسد از دولت عشقم مدد
غزل شمارۀ 459 : خوش آنکه شد به دلی از مضيق حرص آزاد
غزل شمارۀ 460 : زادۀ عشقی هم ازو خواه زاد
غزل شمارۀ 461 : نام خود را عاشق صادق کنم سويت سواد
غزل شمارۀ 462 : قامتت نیزه و رخسار تو ای عشوه پسند
غزل شمارۀ 463 : باغبان می خواست بُرّد شاخی از سرو بلند
غزل شمارۀ 464 : زهی جمال تو خورشید آسمان شهود
غزل شمارۀ 465 : میل خَم اَبروی توام پشت دو تا کرد
غزل شمارۀ 466 : آمد خزان عمر و مرا گونه زرد کرد
غزل شمارۀ 467 : تیر تو افتاد دور جان من افگار کرد
غزل شمارۀ 468 : مطرب آهنگ ترنم های شوق انگیز کرد
غزل شمارۀ 469 : آن سروری به قصد سلامم قیام کرد
غزل شمارۀ 470 : وه که آن تُرک پری پیکر مرا دیوانه کرد
غزل شمارۀ 471 : دلم میل یکی سرو سهی کرد
غزل شمارۀ 472 : شبی به سوی تو از دیده پای خواهم کرد
غزل شمارۀ 473 : لعل لب تو اشک مرا خون ناب کرد
غزل شمارۀ 474 : جلوۀ گل رخت از طرّۀ چون سنبل کرد
غزل شمارۀ 475 : هر کس که سود چهره به راه تو سود کرد
غزل شمارۀ 476 : چه لطف بود که شیرین شمایل من کرد
غزل شمارۀ 477 : گرچه صد جان در ره جانان زیان خواهیم کرد
غزل شمارۀ 478 : آنکه خودرو لاله اش داغ نهانم تازه کرد
غزل شمارۀ 479 : دلم ز هجر رُخت رو به کلبۀ غم کرد
غزل شمارۀ 480 : نرگس آسا چو سر از خاک به در خواهم کرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شراب خورده و خوی کرده می‌روی به چمن
* که آب روی تو آتش در ارغوان انداخت
شعر کامل
حافظ
* برون از خود ندارد چاره ای درد دل عاشق
* همان کف مرهم کافور باشد زخم دریا را
شعر کامل
صائب تبریزی
* خواهم شدن به بستان چون غنچه با دل تنگ
* وان جا به نیک نامی پیراهنی دریدن
شعر کامل
حافظ