لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : دل می کشد به داغ تو هر لحظه سینه را
غزل شمارهٔ 32 : دل و جان تا رهند از بند بگشا زلف مشکین را
غزل شمارهٔ 33 : دوست می دارد دلم جور و جفای دوست را
غزل شمارهٔ 34 : دوش از در میخانه بدیدیم حرم را
غزل شمارهٔ 35 : دی چاشتگه ز چهر فکندی نقاب را
غزل شمارهٔ 36 : سیری نبود از لب شیرین تو کس را
غزل شمارهٔ 37 : شانه زد باد زلف یار مرا
غزل شمارهٔ 38 : شب سوى ما هوس آمدن است آن مه را
غزل شمارهٔ 39 : طاقت درد تو زین بیش ندارم بارا
غزل شمارهٔ 40 : طبیب شهر چه نقدیع میدهد ما را
غزل شمارهٔ 41 : طریق عشق میورزی رها کن دین و دنیا را
غزل شمارهٔ 42 : کردند ید آن زلف و رخ دلهای بی آرام را
غزل شمارهٔ 43 : کعبه کویش مراد است این دل آواره را
غزل شمارهٔ 44 : گر به جستن باف گشتی یار ما
غزل شمارهٔ 45 : گر بر در او سودمی رخسار گرد آلود را
غزل شمارهٔ 46 : گر بری چون سر زلف این دل سودانی را
غزل شمارهٔ 47 : ما را به عشق می کند ارشاد پیر ما
غزل شمارهٔ 48 : مست عشقم ز خرابات میارید مرا
غزل شمارهٔ 49 : مکش بر هر دلی تیر و مکش باز از حسد ما را
غزل شمارهٔ 50 : یار بگزید بی وفایی را
غزل شمارهٔ 51 : آن رخ نه بینم ار نبردی زلف پر ز تاب
غزل شمارهٔ 52 : با رخ آن مه به دعوی کی برآید آفتاب
غزل شمارهٔ 53 : جانب ما خوب می آید که می آید حبیب
غزل شمارهٔ 54 : چو آفتاب نکند از رخ زمانه نقاب
غزل شمارهٔ 55 : حال درد خود محب هرگز نگوید با طبیب
غزل شمارهٔ 56 : دلم از شمع رخت در تب و تابست امشب
غزل شمارهٔ 57 : دل مقیم کوی جانانست و من اینجا غریب
غزل شمارهٔ 58 : دوش رسیدم به گوش از لب جانان خطاب
غزل شمارهٔ 59 : رفتم از دست من بی سر و پا را دریاب
غزل شمارهٔ 60 : عنبرست آن دام دل با مشک ناب

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز دیده اشک خونین بر رخان ریخت
* تو گفتى ناردان بر زعفران ریخت
شعر کامل
فخرالدین اسعد گرگانی
* اگر از سرو قدان مهر طمع می‌داری
* از بن زهر گیا مهر گیاه می‌طلبی
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
* چه نغزست و چه خوبست و چه زیباست خدایا
شعر کامل
مولوی