لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : هیچ دل نیست که میلش بدلارائی نیست
غزل شمارهٔ 212 : بر سر کوی خرابات محبت کوئیست
غزل شمارهٔ 213 : دیشب دلم ز ملک دو عالم خبر نداشت
غزل شمارهٔ 214 : کاروان خیمه به صحرا زد و محمل بگذشت
غزل شمارهٔ 215 : ای قمر تابی از بناگوشت
غزل شمارهٔ 216 : لعل شیرین تو وصفش بر شکر باید نوشت
غزل شمارهٔ 217 : منزل ار یار قرینست چه دوزخ چه بهشت
غزل شمارهٔ 218 : ز کفر زلفت ایمان می‌توان یافت
غزل شمارهٔ 219 : هیچ داری خبر ای یار که آن یار برفت
غزل شمارهٔ 220 : ترک من ترک من بی سر و پا کرد و برفت
غزل شمارهٔ 221 : ابر نیسان باغ را در لؤلؤی لالا گرفت
غزل شمارهٔ 222 : سنبلش برگ ارغوان بگرفت
غزل شمارهٔ 223 : بر مه از سنبل پر چین تو پر چین بگرفت
غزل شمارهٔ 224 : چو آن فتنه از خواب سر بر گرفت
غزل شمارهٔ 225 : سپیده دم که جهان بوی نوبهار گرفت
غزل شمارهٔ 226 : دردا که یار در غم و دردم بماند و رفت
غزل شمارهٔ 227 : نوبت زدند و مرغ سحر بانگ صبح گفت
غزل شمارهٔ 228 : ای جان جهان جان وجهان برخی جانت
غزل شمارهٔ 229 : بحز از کمر ندیدم سر موئی از میانت
غزل شمارهٔ 230 : ز عشق غمزه و ابروی آن صنم پیوست
غزل شمارهٔ 231 : خنک آن باد که باشد گذرش بر کویت
غزل شمارهٔ 232 : برون ز جام دمادم مجوی این دم هیچ
غزل شمارهٔ 233 : میانش موئی و شیرین دهان هیچ
غزل شمارهٔ 234 : بنوش لعل مذاب از زمردین اقداح
غزل شمارهٔ 235 : حیات بخش بود باده خاصه وقت صبوح
غزل شمارهٔ 236 : ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد
غزل شمارهٔ 237 : یاد باد آنکو مرا هرگز نگوید یاد باد
غزل شمارهٔ 238 : پیه سوز چشم من سرشمع ایوان تو باد
غزل شمارهٔ 239 : نسیم باد صبا جان من فدای تو باد
غزل شمارهٔ 240 : تا دلم در خم آن زلف سمن‌سا افتاد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
* نروم جز به همان ره که توام راه نمایی
شعر کامل
سنایی
* اشک خونین نه ز هر آب و گل آید بیرون
* این گل از دامن صحرای دل آید بیرون
شعر کامل
صائب تبریزی
* یار گندم گون بما گر میل کردی نیم جو
* هر دو عالم پیش چشم ما نمودی یک عدس
شعر کامل
اوحدی