لینک اشتراک گذاری
کپی شد
وحشی بافقی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : هر دلی کز عشق جان شعله اندوزش نبود
غزل شمارهٔ 152 : یک ره سؤال کن گنه بی‌گناه خود
غزل شمارهٔ 153 : مرا وصلی نمی‌باید من و هجر و ملال خود
غزل شمارهٔ 154 : نیازی کز هوس خیزد کدامش آبرو باشد
غزل شمارهٔ 155 : ترسم در این دلهای شب از سینه آهی سرزند
غزل شمارهٔ 156 : بتان که اهل تعلق به قید شان بندند
غزل شمارهٔ 157 : لب بجنبان که سر تنگ شکر بگشاید
غزل شمارهٔ 158 : خرم دل آن کس که ز بستان تو آید
غزل شمارهٔ 159 : نزدیک ما سگان درت جا نمی‌کنند
غزل شمارهٔ 160 : گر دیده به دریوزهٔ دیدار نیاید
غزل شمارهٔ 161 : گر چه می‌دانم که می‌رنجی و مشکل می‌شود
غزل شمارهٔ 162 : شهر، بیم است کزین حسن پرآشوب شود
غزل شمارهٔ 163 : شکل مستانه و انکار شرابش نگرید
غزل شمارهٔ 164 : این دل که دوستی به تو خون خواره می‌کند
غزل شمارهٔ 165 : گر ریخت پر عقابی ، فر هما بماند
غزل شمارهٔ 166 : المنةلله که شب هجر سر آمد
غزل شمارهٔ 167 : یار دور افتاده مان حل مراد ما نکرد
غزل شمارهٔ 168 : آنکس که دامن از پی کین تو بر زند
غزل شمارهٔ 169 : بازم غم بیهوده به همخانگی آمد
غزل شمارهٔ 170 : ملک دل را سپه ناز به یغما آمد
غزل شمارهٔ 171 : اغیار را آسان کشد عاشق چو ترک جان کند
غزل شمارهٔ 172 : خوش آن روزی که زنجیر جنون بر پای من باشد
غزل شمارهٔ 173 : در اول عشق و جنون آهم ز گردون بگذرد
غزل شمارهٔ 174 : نشانم پیش تیرش کاش تیرش بر نشان آید
غزل شمارهٔ 175 : هم مگر فیض توام نطق و بیانی بدهد
غزل شمارهٔ 176 : غم هجوم آورده می‌دانم که زارم می‌کشد
غزل شمارهٔ 177 : کجا در بزم او جای چو من دیوانه‌ای باشد
غزل شمارهٔ 178 : باغ ترا نظارگیانی که دیده‌اند
غزل شمارهٔ 179 : عشق گو بی عزتم کن ، عشق و خواری گفته‌اند
غزل شمارهٔ 180 : پی وصلش نخواهم زود یاری در میان افتد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شمع عالم بود لطف چاره گر
* شمع را پروانه کردی عاقبت
شعر کامل
مولوی
* باور از مات نباشد تو در آیینه نگه کن
* تا بدانی که چه بودست گرفتار بلا را
شعر کامل
سعدی
* از نسیمی دفتر ایام بر هم می خورد
* از ورق گردانی لیل و نهار اندیشه کن
شعر کامل
صائب تبریزی