لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 871 : کارم ز دست شد نظری کن بکار من
غزل شمارۀ 872 : که خبر برد به بار از من مبتلای غمگین
غزل شمارۀ 873 : گر سرزنیغ نیزت دارد سر بریدن
غزل شمارۀ 874 : گر شبی آن مه ز منزل بی نقاب آید برون
غزل شمارۀ 875 : گر قد همچو سروش در بر توان گرفتن
غزل شمارۀ 876 : ما باز دل نهادیم بر جور دلستانان
غزل شمارۀ 877 : مرا که خرقة ارزق به باده شد گلگون
غزل شمارۀ 878 : من نخواهم دیده از رویت دگر برداشتن
غزل شمارۀ 879 : من و محنت تو زهی راحت من
غزل شمارۀ 880 : مه عیدت مبارک باد ای خورشید مهرویان
غزل شمارۀ 881 : میزند بر آتش دل جوش می آب اینچنین
غزل شمارۀ 882 : نخواهم بیش از این از خلق راز خویش پوشیدن
غزل شمارۀ 883 : نمی دهد دهنت کام ما از آن لب شیرین
غزل شمارۀ 884 : توش کن خواجه على رغم صراحی شکنان
غزل شمارۀ 885 : په جویست آن روان در فر شیرین
غزل شمارۀ 886 : نیست بازی با رخ او عشق پنهان باختن
غزل شمارۀ 887 : هر دمی با دگری ناز مکن
غزل شمارۀ 888 : آنکه رنگی نیست کس را از لب رنگین او
غزل شمارۀ 889 : آه که خاک راه شد دیده من براه تو
غزل شمارۀ 890 : اگر دشنام می گونی مرا گو
غزل شمارۀ 891 : ای حریم کعبه دل کوی تو
غزل شمارۀ 892 : ای دلاویزتر از رشته جان کا کل تو
غزل شمارۀ 893 : ای دل حکایت غم خود با صبا بگو
غزل شمارۀ 894 : ای دل غلام أو شدی ای من غلام تو
غزل شمارۀ 895 : ای کاش رفتمی چو صبا در حریم تو
غزل شمارۀ 896 : ای نور دیده را نگرانی بسوی تو
غزل شمارۀ 897 : بی لب ساقی مرا می فرود در گلو
غزل شمارۀ 898 : چاره کس نکند غمزه خونخواره تو
غزل شمارۀ 899 : چو در جان کرد و دل جا غمزه تو
غزل شمارۀ 900 : دل سوی او رفت جان هم گو برو

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم
* بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم
شعر کامل
حافظ
* در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
* من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود
شعر کامل
سعدی
* طبیبا هر که را بیماری هجران فگند از پا
* اجل پیش از تو بر بالین آن بیمار پیدا شد
شعر کامل
هلالی جغتایی