لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 241 : سر عشق از خرد برون باشد
غزل شمارهٔ 242 : بیدلان را چاره از روی دلارامی نباشد
غزل شمارهٔ 243 : هر نقش که پیش آید گویم: مگر او باشد
غزل شمارهٔ 244 : با عارض و زلفت قمر و قیر چه باشد؟
غزل شمارهٔ 245 : دوشت به خواب دیدم، تعبیر این چه باشد؟
غزل شمارهٔ 246 : آن کس که دلیش بوده باشد
غزل شمارهٔ 247 : او همانا نابهٔ شبهای من نشنیده باشد
غزل شمارهٔ 248 : چون من سر تو دارم سامانم از که باشد؟
غزل شمارهٔ 249 : بی‌روی تو جان در تن بیمار همی باشد
غزل شمارهٔ 250 : ز بلبل بوستان پر ناله و فریاد خواهد شد
غزل شمارهٔ 251 : موسم گل دو سه روزست ،به سر خواهد شد
غزل شمارهٔ 252 : حسن بدکان نشست، عشق پدیدار شد
غزل شمارهٔ 253 : گل ز روی او شرمسار شد
غزل شمارهٔ 254 : خواهم شبی بر آن دهن تنگ میر شد
غزل شمارهٔ 255 : دل اسیر حلقهٔ آن زلف چون زنحیر شد
غزل شمارهٔ 256 : کمان مهر ترا چرخ چنبری نکشد
غزل شمارهٔ 257 : یار ز پیمان ما گر چه سری می‌کشد
غزل شمارهٔ 258 : دی رفتم اندر کوی او سرمست، ناگه جنگ شد
غزل شمارهٔ 259 : چه عشقست این که در دل شد؟
غزل شمارهٔ 260 : جهان از باد نوروزی جوان شد
غزل شمارهٔ 261 : عشق را پا و سر پدید نشد
غزل شمارهٔ 262 : هرگز از عشقی مرا پایی چنین در گل نشد
غزل شمارهٔ 263 : هیچ روز آن رخ به فرمانم نشد
غزل شمارهٔ 264 : کسی که چشمهٔ چشمش چنین ز گریه بجوشد
غزل شمارهٔ 265 : تا دل مجروح من عاشق زار تو شد
غزل شمارهٔ 266 : نه آخر دل من خراب از تو شد؟
غزل شمارهٔ 267 : گر به کام دل رسید از یار خود یاری چه شد؟
غزل شمارهٔ 268 : به من از دولت وصل تو مقرر می‌شد
غزل شمارهٔ 269 : هزار قطرهٔ خونم ز چشم تر بچکد
غزل شمارهٔ 270 : عرق چو از رخت، ای سرو دلستان، بچکد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کسی که عیب ترا پیش چشم بنگارد
* ببوس دیده او را که بر تو حق دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ما کشتهٔ نفسیم و بس آوخ که برآید
* از ما به قیامت که چرا نفس نکشتیم
شعر کامل
سعدی
* شاه و گدا به دیده دریادلان یکی است
* پوشیده است پست و بلند زمین در آب
شعر کامل
صائب تبریزی