لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 271 : زین بیش نباید خفت، ای یار که دزد آمد
غزل شمارهٔ 272 : بید بشکفت و گل به بار آمد
غزل شمارهٔ 273 : سرم در عهد ترسایی شبی مهمان عشق آمد
غزل شمارهٔ 274 : هزار نامه نوشتم، یکی جواب نیامد
غزل شمارهٔ 275 : عمری که نه با تست کسش عمر نخواند
غزل شمارهٔ 276 : هر که او عاشق آن روی بود صبر نداند
غزل شمارهٔ 277 : صبا، رمزی بگو از من به دلداری که خود داند
غزل شمارهٔ 278 : سر نگردانم ازو، گر به سرم گرداند
غزل شمارهٔ 279 : رخ تو بجز جور و خواری نداند
غزل شمارهٔ 280 : کیست کز آن بت بمن خبر برساند؟
غزل شمارهٔ 281 : هر که در حلقهٔ زلف تو گرفتار بماند
غزل شمارهٔ 282 : از در ما چو در آمد، اثر ما بنماند
غزل شمارهٔ 283 : چون عشق در آید، قدم سر بنماند
غزل شمارهٔ 284 : خانه خالی شد و در کوی دل اغیار نماند
غزل شمارهٔ 285 : دلبران جمله غلام لب چون نوش تواند
غزل شمارهٔ 286 : نقش لب تو از شکر و پسته بسته‌اند
غزل شمارهٔ 287 : اول فطرت که نقش صورت چین بسته‌اند
غزل شمارهٔ 288 : فرش زمردین به زمین در کشیده‌اند
غزل شمارهٔ 289 : دشمنان گویی دگر در کار ما کوشیده‌اند
غزل شمارهٔ 290 : باز شادروان گل بر روی خار انداختند
غزل شمارهٔ 291 : یوسف ما را به چاه انداختند
غزل شمارهٔ 292 : دوشم از کوی مغان دست به دست آوردند
غزل شمارهٔ 293 : تو آفتابی و خلقت چو سایه بر اثرند
غزل شمارهٔ 294 : کی مرا نزد تو همچون دگران بگذارند؟
غزل شمارهٔ 295 : آن نه من باشم که چون میرم به تابوتم برند
غزل شمارهٔ 296 : چون ز بغداد و لب دجله دلم یاد کند
غزل شمارهٔ 297 : جرعه مده، که وقت شد اشتر من که عف کند
غزل شمارهٔ 298 : کرا بر تو فرستم که شرح حال کند؟
غزل شمارهٔ 299 : هر زمان آشفته‌دل نامم کند
غزل شمارهٔ 300 : هر نفسی عشق او بی‌دل و دینم کند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دانند عاقلان که مجانین عشق را
* پروای قول ناصح و پند ادیب نیست
شعر کامل
سعدی
* تابه فروردین جهان چون حله رنگین شود
* بوستان پر لاله و پر سوسن و نسرین شود
شعر کامل
فرخی سیستانی
* دوای عشق گویند از سفر خیزد چه دانستم
* که در دل مهر آن مه خواهد افزون شد به هر منزل
شعر کامل
جامی