لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سلمان ساوجی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : اگر غمی است مرا بر دل، از غمش غم نیست
غزل شمارهٔ 92 : حاصلی، زین دور غم فرجام، نیست
غزل شمارهٔ 93 : خسته باد آن دل، که از تیر جفایش خسته نیست
غزل شمارهٔ 94 : ما را بجز از عشق تو، در خانه کسی نیست
غزل شمارهٔ 95 : سرو را، پیش قدت، منصب بالایی نیست
غزل شمارهٔ 96 : هر که چون سروم، گل اندامی نداشت
غزل شمارهٔ 97 : تیر خدنگ غمزه‌ات، از جان ما گذشت
غزل شمارهٔ 98 : چند گویم، در فراقت کابم از سر گذشت؟
غزل شمارهٔ 99 : بر دل من تا خیال آن پری پیکر، گذشت
غزل شمارهٔ 100 : از سر دنیا و دین، مردانه در خواهم گذشت
غزل شمارهٔ 101 : آب چشمم راز دل، یک یک، به مردم، باز گفت
غزل شمارهٔ 102 : هر که با، عشق آشنا شد، زحمت جان، بر نتافت
غزل شمارهٔ 103 : دل، در برم گرفت و پی یار من برفت
غزل شمارهٔ 104 : بر سر کوی غمش، بی سروپا باید رفت
غزل شمارهٔ 105 : باز دل سودای آن زنجیر مو، از سر گرفت
غزل شمارهٔ 106 : سلطان عشق، ملک دل و دین، فرو گرفت
غزل شمارهٔ 107 : سر، در رهش، نهادم و کاری به سر، نرفت
غزل شمارهٔ 108 : آمد به برج عاشقان، ماه مبارک منزلت
غزل شمارهٔ 109 : هر آن حدیث که از عشق می‌کند، روایت
غزل شمارهٔ 110 : ای جهان را چو مه عید، مبارک رویت
غزل شمارهٔ 111 : آن پری چهره که ما را نگران می‌دارد
غزل شمارهٔ 112 : بیا که ملک جمال تو را، زوال مباد
غزل شمارهٔ 113 : در ازل، عکس می لعل تو در جام، افتاد
غزل شمارهٔ 114 : تشنه خود را دمی، لعل تو، آبی نداد
غزل شمارهٔ 115 : تحریر شرح شوقت، طومار، بر نتابد
غزل شمارهٔ 116 : اگر روزی، نگارم را سوی بستان، گذار افتاد
غزل شمارهٔ 117 : نه تنها، بر سر کوی تو ما را، کار، می‌افتد
غزل شمارهٔ 118 : من امروز، از میی مستم، که در ساغر نمی‌گنجد
غزل شمارهٔ 119 : هر دمم، چهره به خون مژه، تر می‌گردد
غزل شمارهٔ 120 : ترک چشم تو، که با تیر و کمان می‌گردد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نرگست در طاق ابرو از چه خفتد بی خبر
* زانکه جای خواب مستان گوشهٔ محراب نیست
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* حسن و عشق پاک را شرم و حیا در کار نیست
* پیش مردم شمع در بر می کشد پروانه را
شعر کامل
صائب تبریزی
* می شود از سنگ طفلان چون تن مجنون کبود
* خال لیلی جامه در نیل مصیبت می زند
شعر کامل
صائب تبریزی