لینک اشتراک گذاری
کپی شد
هلالی جغتایی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : مه من، به جلوه‌گاهی که تو را شنودم آن‌جا
غزل شمارهٔ 2 : سعی کردم که شود یار ز اغیار جدا
غزل شمارهٔ 3 : ای نور خدا در نظر از روی تو ما را
غزل شمارهٔ 4 : به چشم لطف اگر بینی گرفتاران رسوا را
غزل شمارهٔ 5 : ز روی مهر اگر روزی ببینی یک دو شیدا ر
غزل شمارهٔ 6 : از آن تنهایی ملک غریبی شد هوس ما را
غزل شمارهٔ 7 : گه‌گهم خوانی و گویی که چه حالست تو را؟
غزل شمارهٔ 8 : ترک یاری کردی و من همچنان یارم تو را
غزل شمارهٔ 9 : من کیستم تا هر زمان پیش نظر بینم تو را
غزل شمارهٔ 10 : جان خوشست، اما نمی‌خواهم که: جان گویم تو را
غزل شمارهٔ 11 : یار ما هرگز نیازارد دل اغیار را
غزل شمارهٔ 12 : من کیم بوسه زنم ساعد زیبایش را؟
غزل شمارهٔ 13 : آرزومند توام، بنمای روی خویش را
غزل شمارهٔ 14 : یار، چون در جام می‌بیند، رخ گل‌فام را
غزل شمارهٔ 15 : یک دو روزی می‌گذارد یار من تنها مرا
غزل شمارهٔ 16 : بی تو، چندان که محنتست مرا
غزل شمارهٔ 17 : شوق درون به سوی درون می‌کشد مرا
غزل شمارهٔ 18 : گفتگوی عقل در خاطر فرو ناید مرا
غزل شمارهٔ 19 : ای شهسوار حسن سرافراز کن مرا
غزل شمارهٔ 20 : زان پیشتر که عقل شود رهنمون مرا
غزل شمارهٔ 21 : هست آرزوی کشتن آن تندخو مرا
غزل شمارهٔ 22 : ز سوز سینه، هر دم، چند پوشم داغ هجران را؟
غزل شمارهٔ 23 : نهادی بر دلم فراق و سوختی جان را
غزل شمارهٔ 24 : به روز غم، سگش خواهم، که پرسد خاکساران را
غزل شمارهٔ 25 : به چه نسبت کنم آن سرو قد دلجو را؟
غزل شمارهٔ 26 : گه نمک ریزد به خم، گه بشکند پیمانه را
غزل شمارهٔ 27 : ای شوخ، مکش عاشق خونین‌جگری را
غزل شمارهٔ 28 : دیدیم ز یاران وفادار بسی را
غزل شمارهٔ 29 : بحمدالله که صحت داد ایزد پادشاهی را
غزل شمارهٔ 30 : به نام ایزد، میان مردمان آن تندخو با ما

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گویند به هم مردم عالم گله خویش
* پیش که روم من که زعالم گله دارم؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* آنچه دیدی بر قرار خود نماند
* وینچه بینی هم نماند بر قرار
شعر کامل
سعدی
* به خود از بهر حسرت داد راهم ورنه معلومست
* ز دریا چند در آغوش گنجد موج دریا را
شعر کامل
نظیری نیشابوری