لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : یار بیدردی غیر و غم ما می‌داند
غزل شمارهٔ 212 : ای گل به کس این خوبی بسیار نمی‌ماند
غزل شمارهٔ 213 : بهترین طاقی که زیر طاق گردون بسته‌اند
غزل شمارهٔ 214 : یک جهان شوخی به یک عالم حیا آمیختند
غزل شمارهٔ 215 : یک دلان خوش دلی از فتح سلطان یافتند
غزل شمارهٔ 216 : دی همایون خبری مژده دهانم دادند
غزل شمارهٔ 217 : عاشقان نرد محبت چو به دلبر بازند
غزل شمارهٔ 218 : حسن روزافزون او ترسم جهان برهم زند
غزل شمارهٔ 219 : گر از جمال جهانتاب او نقاب کشند
غزل شمارهٔ 220 : بلا به من که ندارم غم بقا چکند
غزل شمارهٔ 221 : گر بر من آرمیده سمندش گذر کند
غزل شمارهٔ 222 : آه از آن لحظه که مجلس به غضب در شکند
غزل شمارهٔ 223 : چون باز خواهد کز طلب جوینده را دور افکند
غزل شمارهٔ 224 : هر کسی چیزی به پای آن پسر می افکند
غزل شمارهٔ 225 : خدا اگر چه ز پاکان دعا قبول کند
غزل شمارهٔ 226 : چشمت چو شهر غمزه را آرایش مژگان کند
غزل شمارهٔ 227 : عاشق از حسرت دیدار تو آهی نکند
غزل شمارهٔ 228 : عجب که دولت من بی‌بقائیی نکند
غزل شمارهٔ 229 : لعل تو رد شکست من زمزمه بس نمی‌کند
غزل شمارهٔ 230 : آخر ای پیمان گسل یاران به یاران این کنند
غزل شمارهٔ 231 : آسودگان چو نشئه درد آرزو کنند
غزل شمارهٔ 232 : دل وجان و سرو تن گر به فدای تو شوند
غزل شمارهٔ 233 : رندان که نقد جان به می ناب می‌دهند
غزل شمارهٔ 234 : ملامت گو که گاهی همچو ماه از روزنت بیند
غزل شمارهٔ 235 : دیشب که بر لبت لب جام شراب بود
غزل شمارهٔ 236 : امشب که چشم مست تو در مهد خواب بود
غزل شمارهٔ 237 : دی صبح دم که عارض او بی‌نقاب بود
غزل شمارهٔ 238 : همنشین امشب اگر آن بت چنین خواهد بود
غزل شمارهٔ 239 : دوش چشمم هم به خواب از فکر و هم بیدار بود
غزل شمارهٔ 240 : گنج وصل او به چون من بی‌وفائی حیف بود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* فریب گریه زاهد مخور ز ساده دلی
* که دام در دل دانه است سبحه داران را
شعر کامل
صائب تبریزی
* تا مگر یک نفسم بوی تو آرد دم صبح
* همه شب منتظر مرغ سحرخوان بودم
شعر کامل
سعدی
* سخن گوی دهقان چو بنهاد خوان
* یکی داستان راند از هفتخوان
شعر کامل
فردوسی