لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 241 : مهی که شمع رخش نور دیدهٔ من بود
غزل شمارهٔ 242 : دردا که وصل یار به جز یک نفس نبود
غزل شمارهٔ 243 : گر شود پامال هجر این تن همان گیرم نبود
غزل شمارهٔ 244 : دی به شیرین عشوه هر دم سوی من دیدن چه بود
غزل شمارهٔ 245 : دی ز شوخی بر من آن توسن دوانیدن چه بود
غزل شمارهٔ 246 : یک دم ای سرو ز غمهای تو آزاد که بود
غزل شمارهٔ 247 : جز من آن کس که به وصل تو نشد شاد که بود
غزل شمارهٔ 248 : در شکار امروز صید آهوان او که بود
غزل شمارهٔ 249 : بر هر دلی که بند نهاد از نگاه خود
غزل شمارهٔ 250 : سیه چشمی که شادم داشت گاهی از نگاه خود
غزل شمارهٔ 251 : ز بس که نور ز حسن تو در جهان بدود
غزل شمارهٔ 252 : اول منزل عشقست بیابان فنا
غزل شمارهٔ 253 : دست به دست همچو گل آن بت مست می‌رود
غزل شمارهٔ 254 : آن که اشگم از پیش منزل به منزل می‌رود
غزل شمارهٔ 255 : باز ما را جان به استقبال جانان می‌رود
غزل شمارهٔ 256 : آن مه که صورتش ز مقابل نمی‌رود
غزل شمارهٔ 257 : از بادهٔ لاله تو چو در ژاله میرود
غزل شمارهٔ 258 : اگر شراب خوری صد جگر کباب شود
غزل شمارهٔ 259 : پیش او نیک و بد عاشق اگر ظاهر شود
غزل شمارهٔ 260 : چو کار به رغم از امید وصل تنگ شود
غزل شمارهٔ 261 : چشمم چو روز واقعه در خواب می‌شود
غزل شمارهٔ 262 : حسن را گر ناز او کالای دکان می‌شود
غزل شمارهٔ 263 : رهی دارم که از دوری به پایان دیر می‌آید
غزل شمارهٔ 264 : صبا از کشور آن پاکدامان دیر می‌آید
غزل شمارهٔ 265 : به گوشم مژدهٔ وصل از در و دیوار می‌آید
غزل شمارهٔ 266 : سخن کز حال خود گویم ز حرفم بوی درد آید
غزل شمارهٔ 267 : به خاکم آن بت اگر با رقیب درگذر آید
غزل شمارهٔ 268 : ز خانه ماه به ماه آفتاب من بدر آید
غزل شمارهٔ 269 : قضا از آسمان هرگه در بیداد بگشاید
غزل شمارهٔ 270 : غمزه‌اش دست چو بر غارت جان بگشاید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شکرانه‌ای که شاه نکویان شدی به حسن
* می‌باید التفات به حال گدا کنی
شعر کامل
فروغی بسطامی
* گفت از این نوع شکایت که تو داری سعدی
* درد عشقست ندانم که چه درمان سازم
شعر کامل
سعدی
* عیب شیرین دهنان نیست که خون می‌ریزند
* جرم صاحب نظرانست که دل می‌بندند
شعر کامل
سعدی