لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سلمان ساوجی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : از چشم من خیال قدش کی برون رود؟
غزل شمارهٔ 212 : باد صبا به باغ به بوی تو می‌رود
غزل شمارهٔ 213 : آن سرو بین که باز چه رعنا همی رود
غزل شمارهٔ 214 : گرز خورشید جمالت ذره‌ای پیدا شود
غزل شمارهٔ 215 : آن که باشد که تو را بیند و عاشق نشود؟
غزل شمارهٔ 216 : دل ز وصل او نشان بی‌نشانی می‌دهد
غزل شمارهٔ 217 : یار دل می‌جوید و عاشق روانی می‌دهد
غزل شمارهٔ 218 : بگذار تا ز طرف نقابت شود پدید
غزل شمارهٔ 219 : دل پی دلدار رفت و دیده چو این حال دید
غزل شمارهٔ 220 : مانده یک ذره از آن دل که هوای تو گزید
غزل شمارهٔ 221 : ما رقمی می‌کشیم، تا به چه خواهد کشید
غزل شمارهٔ 222 : چه نویسم که دل از درد فراقت چه کشید؟
غزل شمارهٔ 223 : پیر من از میکده بویی شنید
غزل شمارهٔ 224 : مرا از آینهٔ سخت روی سخت آید
غزل شمارهٔ 225 : بگو ای ماه تا ساقی ز می مجلس بیاراید
غزل شمارهٔ 226 : از توبه ریایی، کاری نمی‌گشاید
غزل شمارهٔ 227 : چو چشمت هرگزم چشمی به چشمم در نمی‌آید
غزل شمارهٔ 228 : چون خاک شوم وز گل من خار برآید
غزل شمارهٔ 229 : صفت خرابی دل، به حدیث کی درآید؟
غزل شمارهٔ 230 : وصلت به جان خریدن، سهل است، اگر برآید
غزل شمارهٔ 231 : نامم به زبان بردن، گیرم که نمی‌شاید
غزل شمارهٔ 232 : مرا که نقش خیال تو در درون آید
غزل شمارهٔ 233 : یار می‌آید و در دیده چنان می‌آید
غزل شمارهٔ 234 : چو رویت هرگزم نقشی به خاطر در نمی‌آید
غزل شمارهٔ 235 : کار شد تنگ برین دل، خبر یار کنید
غزل شمارهٔ 236 : ای عمر باز رفته، نمی‌آیی از سفر
غزل شمارهٔ 237 : پرده از رویش ای صبا بردار!
غزل شمارهٔ 238 : زحمت ما می‌دهی، زاهد تو را با ما چه کار
غزل شمارهٔ 239 : سالک راه تو را با مالک رضوان چه کار؟
غزل شمارهٔ 240 : زین پیش داشت یار غم کار و بار یار

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به چمن خرام و بنگر بر تخت گل که لاله
* به ندیم شاه ماند که به کف ایاغ دارد
شعر کامل
حافظ
* ضعیفان را مکن بر دل گزندی
* که در مانی به جور زورمندی
شعر کامل
سعدی
* ضرورتست که عهد وفا به سر برمت
* و گر جفا به سر آید هزار چندینم
شعر کامل
سعدی