لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 301 : امشب که چشم من به ته پای او بخفت
غزل شمارهٔ 302 : آب حیات من که نم از من دریغ داشت
غزل شمارهٔ 303 : زیر کله نمونه روی تو مه نداشت
غزل شمارهٔ 304 : ای باد، ازان بهار خبر ده که تا کجاست
غزل شمارهٔ 305 : آن ترک نازنین که جهانی شکار اوست
غزل شمارهٔ 306 : ماییم کافتاب غلام جمال ماست
غزل شمارهٔ 307 : ای پیر، خاک پای تو نور سعادت است
غزل شمارهٔ 308 : از لعل آتشین تو دل کان آتش است
غزل شمارهٔ 309 : از بند زلف غمزدگان را سبب فرست
غزل شمارهٔ 310 : باز آن حریف بر سر سودای دیگرست
غزل شمارهٔ 311 : یارب، که این درخت گل از بوستان کیست
غزل شمارهٔ 312 : لعل لبت به چاشنی از انگبین به است
غزل شمارهٔ 313 : گر باغ پر شکوفه و گلزار خرم است
غزل شمارهٔ 314 : آن خط پر بلا که در آغاز رستن است
غزل شمارهٔ 315 : از عشق اگر دلت چو کبابی به تابه ایست
غزل شمارهٔ 316 : من کیستم که این غم تو با چو من کسی ست
غزل شمارهٔ 317 : ای آفتاب تافته از روی انورت
غزل شمارهٔ 318 : گیرم که نیست پرسش آزادگان فنت
غزل شمارهٔ 319 : ز آنگهی که دل من به سوی یار من است
غزل شمارهٔ 320 : ز بس که گوش جهانی پر از فغان من است
غزل شمارهٔ 321 : ز خون دل که به رخسار ماجرای من است
غزل شمارهٔ 322 : رخت ولایت چشم پر آب را بگرفت
غزل شمارهٔ 323 : مهی گذشت که آن مه به سوی ما نگذشت
غزل شمارهٔ 324 : مرا کرشمه آن ترک گلعذار بکشت
غزل شمارهٔ 325 : چو خشم مست تو در خوابگاه ناز بخفت
غزل شمارهٔ 326 : شب فراق سیاه و مرا سیاه تر است
غزل شمارهٔ 327 : هنوز آن رخ چون ماه پیش چشم من است
غزل شمارهٔ 328 : کسی که عشق نبازد نه آدمی سنگ است
غزل شمارهٔ 329 : شکوفه غالیه بو گشت و باغ گل رنگ است
غزل شمارهٔ 330 : چه داغهاست که بر سینه فگارم نسیت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کله ترگ و شمشیر جام منست
* به بازو خم خام دام منست
شعر کامل
فردوسی
* چو در گلزار اقبالش خرامانم بحمدالله
* نه میل لاله و نسرین نه برگ نسترن دارم
شعر کامل
حافظ
* طی نگشته روزگار کودکی پیری رسید
* از کتاب عمر ما فصل شباب افتاده است
شعر کامل
رهی معیری